@Αντώνης Ανηψητάκης
Η ενημέρωση για το 4ο ΚΠΣ, το ονομαζόμενο ΕΣΠΑ, που ξεκίνησε το 2007 και ολοκληρώνεται το 2013, ήταν το μοναδικό θέμα της 11ης συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου της 19-7-11. Η συζήτηση έγινε με την ευκαιρία της αλλαγής του φορέα ευθύνης για τη διαχείρισή του που πέρασε από 1η Ιουλίου στην Αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Το θέμα εισηγήθηκε η Μαρία Κασσωτάκη εκ μέρους της Διαχειριστικής Αρχής.
Η ενημέρωση για το 4ο ΚΠΣ, το ονομαζόμενο ΕΣΠΑ, που ξεκίνησε το 2007 και ολοκληρώνεται το 2013, ήταν το μοναδικό θέμα της 11ης συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου της 19-7-11. Η συζήτηση έγινε με την ευκαιρία της αλλαγής του φορέα ευθύνης για τη διαχείρισή του που πέρασε από 1η Ιουλίου στην Αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Το θέμα εισηγήθηκε η Μαρία Κασσωτάκη εκ μέρους της Διαχειριστικής Αρχής.
Η ενημέρωση ήταν τεχνοκρατική και χρήσιμη. Δεν μπορούσε όμως να καλύψει τα πολιτικά ζητήματα που σχετίζονται με τις αιτίες αποτυχίας των προηγούμενων ευρωπαϊκών κονδυλίων, τον σπάταλο, αναποτελεσματικό τρόπο που τα διαχειρίστηκε το πολιτικό σύστημα, κεντρική διοίκηση και αυτοδιοίκηση.
Ο τρόπος που επί 25 χρόνια διαχειρίστηκε η Κρήτη τα ΚΠΣ δείχνει ένα τεράστιο πολιτικό και διοικητικό έλλειμμα που σχετίζεται με την απουσία ενός εμπνέοντος οράματος αντάξιου των δυνατοτήτων της Κρήτης, με την αδυναμία εκπόνησης ενός συνεκτικού, ισορροπημένου, ιεραρχημένου, σύγχρονου προγράμματος που να υπηρετεί αυτό το όραμα, με το διαλυμένο διοικητικό και αυτοδιοικητικό μηχανισμό που είναι ανίκανος να επεξεργαστεί, να εφαρμόσει, να ελέγξει πολιτικές καθώς και με την έλλειψη βασικών χωροταξικών εργαλείων που αφήνουν τεράστιες γκρίζες ζώνες βορά σε ποικίλα συμφέροντα στο ήδη βαριά πληγωμένο σώμα της Κρήτης. Το πολλαπλό αυτό έλλειμμα απαιτεί μια καλά σχεδιασμένη προγραμματική και διοικητική τομή και ουδόλως καλύπτεται με διαγωνισμούς απορροφητικότητας ή με εξαγγελίες μεμονωμένων έργων. Όσο εμμένουμε στη ρητορεία της απορροφητικότητας δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα και η πρώτη αιρετή αυτοδιοίκηση θα έχει χάσει μια μοναδική ευκαιρία. Στα ελάχιστα περιθώρια παρέμβασης που υπάρχουν σήμερα στο μέσο της διαχειριστικής περιόδου ένας δρόμος ελπίδας υπάρχει και αυτός βρίσκεται στον αντίποδα της απορροφητικότητας.