http://openlocalgov.blogspot.com/

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Οι Γκο και Μιγιό στην Ιεράπετρα: Η ιστορία μιας κακαβιάς

@Του Μανώλη Τζουβελέκα, Κοινό Ιεραπυτνίων
 
Απόψε έζησα μια συναρπαστική εμπειρία. Η ιστορία από ένα Ρεθυμνιώτη – Αθηναίο για την Ιεράπετρα που έχει χαθεί στη λήθη. Πριν 30 χρόνια βρέθηκε επισκέπτης στην Ιεράπετρα στην Κάτω Μερά και περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια η μύτη του “έπιασε” μια εκπληκτική μυρωδιά από ένα μικρό μαγαζί πίσω από τον παραλιακό δρόμο. Ρωτάει τι μυρίζει έτσι και του απάντησε ο ιδιοκτήτης “ψήνω κακαβιά”. Ζητάει ένα πιάτο, τρώει και μένει άφωνος από τη γεύση. (Κάθε μέρα τις επόμενες 5 μέρες ο πατέρας του που έτρωγε μόνο ψάρια, έτρωγε εκεί και μόνο). Αυτός προτίμησε και άλλα μαγαζιά. Στον τοίχο λοιπόν βλέπει σε ένα κάδρο ένα χαρτί/βεβαίωση το οποίο ήταν γραμμένο στα γαλλικά. “Τι είναι αυτό μπάρμπα” τον ρωτάει. “Κάτι Φράγκοι παιδί μου” είπε, “ήρθανε μια μέρα και φάγανε και μετά από λίγο καιρό το στείλανε. Το κορνίζωσα γιατί κάποιος μου είπε ότι έλεγε καλά λόγια για το μαγαζί”.
Τι έγραφε το «δίπλωμα» στο κάδρο; Ότι το μαγαζί αυτό φτιάχνει την πιο θεσπέσια και νόστιμη ψαρόσουπα στον κόσμο. Ποιοι ήταν οι επισκέπτες που το έστειλαν; Ήταν οι διάσημοι δημοσιογράφοι γαστρονομίας Γκο και Μιγιό (Gault et Millau) που εξέδιδαν τον διάσημο παγκοσμίως ομώνυμο γαλλικό γαστρονομικό οδηγό. Ο Μιγιό είναι ακόμη εν ζωή.
Άκουγα την ιστορία και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Το μυστικό της συνταγής; 20 διαφορετικά ψάρια (τότε που υπήρχαν, στη θάλασσα της Ιεράπετρας) σέλινο, καρότο κρεμμύδι την πατάτα στο τέλος. Ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης; Δεν ξέρω και δεν μπορώ να θυμάμαι. Μακάρι να μπορούσαμε να εντοπίσουμε αυτό το ζωντανό κομμάτι γαστρονομικής ιστορίας του τόπου μας.
Η αγάπη για τον τόπο δεν φτιάχνεται με επιδοτήσεις και “αέρινες” επενδύσεις. Η αγάπη για τον τόπο είναι η αγάπη για τον χώρο σου, τον τόπο σου και την δουλειά σου. Η αυτοεκτίμηση και ο αυτοσεβασμός και τα αγνά υλικά (όποια και αν είναι αυτά) φέρνουν την εκτίμηση, τον σεβασμό και την αναγνωρισιμότητα ανθρώπων και τόπων.

Τόσα και τόσα έχουμε απολέσει από το άρωμα και τη γεύση του τόπου μας. Αν δεν κρατηθούμε, ιδιαίτερα στη λαίλαπα που περνάμε, αν δεν αναδείξουμε πραγματικά το ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο πολιτισμός μας (τοπικός και εθνικός) άλλο ένα σημαντικό κομμάτι της μνήμης θα έχει περιπέσει για πάντα στη λήθη.
Και να θυμόμαστε: Δεν πέρασε μόνο ο Ναπολέοντας απο την Ιεράπετρα. Τόσοι και τόσοι έχουν περάσει και έχουν αγαπήσει αυτό τον τόπο, τους ανθρώπους και τη νοτισμένη με αρμύρα ατμόσφαιρα. Και κάθε τόπο της χώρας μας. Αυτούς χάνουμε συνέχεια. Η ανθρωπιά και αυτό που ήμασταν κάποτε πρέπει να επιστρέψει. Ας μείνουν τα άλλα λίγο πίσω. Έτσι στηρίζεις και το “βασικό προϊόν” σου. Το “επαυξημένο” και το “ιδεατό προϊόν” ακολουθούν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου